02 May 2011

jurnal aku - me as a weekend husband and father

adakah aku dah bersedia untuk menjadi seorang bapa dan suami hujung minggu. Nampaknya begitulah, pahit macamanapun terpaksa la aku lalui, keluarga aku lalui. Bak kata Kak Anne, aku kene kuatkan semangat, ada lagi orang yang mengalami nasib yang jauh lagi susah.

Nampaknya minggu nie nak tak nak terpaksa tinggal merempat di bumi orang, jauh dari keluarga tersayang, kerana bajet yang tidak mencukupi untuk ulang alik. Sebabnya... ahh... biarkanlah sebabnya, bukan rezeki kami. Bekerja di Muar ni, tiadalah gaji untuk 3 bulan. Satu senario yang biasa dalam dunia pekerjaan bersama gomen. Memang begitu orang kata. Nak ulang alik untuk bersama anak yang masih kecil, yang manja dengan aku... yang tangisan"abah nuyui... abah nuyui"....  asek berbunyi dalam kepala otak ni.

Maafkan abah ye nurul.. bukan tak nak balik.. abah lagi la nak balik nak bersama ngan nurul dan ibu. nak menengok keletah Nurul yang membuatkan abah tersenyum,... damn.... i am a happy man... i'm so happy with what God have given me...  tapi nak buat macamana, dah terpaksa posting ke sana.. kos ulang alik mencecah RM60 sehari. kalo seminggu? kalo sebulan? langsung tak dapat nak cover dengan gaji seekor kerani cabuk.

tu belum makan, loan itu ini.. nak repair itu ini..

so... lepas ni akan bermastautin la aku dekat Muar... nak duduk mana? ahhh... yang itu tak payah nak dipikirkan dulu... pergi saja dulu... takde tempat .. cari la mana-mana pondok wakaf.. park depan masjid.. agak orang dah berpusu nak subuh, masuk je la dalam dan mandi.. nak buat macamana... memag kene begitu.

kenapa tak menyewa? hmmm... nak buat macamana... disini kos kehidupannya jauh lebih tinggi dari di Bandar Seremban.. aku heran dengan COLA gomen ni. kalo di bandar tinggi , kalo di daerah rendah. Sebab tu la, kita mintak YB2, ADUN2, Pegawai2 besar, turun padang selalu.. tapi walopun diorang nampak kini selalu turun padang.. tapi dengan pegawai2 kaki kipas disisi, aku tak yakin diorang akan tahu masalah orang bawahan... ahhh... biarlah itu semua, ada lagi yang bernasib jauh lebih teruk dari aku.

aku cuma perlu bertahan, tido la ngan nyamuk.. berkawan la dengan seat kereta... apa ada hal.. bukannya mati, habis kuat pun kene rompak, atau treller lori terbabas dan hantam aku terus. Aku mohon kepada Mu Ya Allah, kalo aku ditakdirkan kemalangan, matikan sahaja aku ye. aku tak nak susahkan keluarga tersayang.  hmmmm... aku ada patut beli insuran ni gamaknya... hahahaha... tapi ngan gaji sekarang... sekarang??? sekarang aku mana ada gaji???? macamana nak makan? nak minum? nak bayar duit utk masuk jamban? nak bayar tol yang mahal macam gampang? ( terima kasih orang2 kaya)... nak isi minyak? hmmmm... apa la yang aku boleh jual nie agaknya...

tapi .. aku tak mati kan? aku masih hidup kan?? hahahaha... well... chin up.. face it... pejam celik, tido ngan nyamuk, pasti aku akan hadapi semuanya... sorang2??? apa ada hal sorang2?? kalo sorang2? bukan ke aku akan lebih fokus? bukan ke aku akan lebih mempunyai ruang utk bertafakur dan berzikir? tapi.... aku kan adalah seorang bapa? seorang suami..

hmmm.... aku berdoa, agar isteri dan anak tersayang akan tabah dengan kondisi abah mereka sekarang. Aku harap Nurul tak rindu aku... bini aku? tak boleh nak kata apa. dah tentu bini aku, dah tentu rindukan aku.. dah bini aku kan.. kalo tak rindu.. wah... kacau... hahahahaha...

aku harap mereka akan tabah dengan corak kehidupan keluarga yang akan berubah... abah minta maaf sangat-sangat... abah tak boleh nak balik selalu.. kos yang tinggi , abah tak mampu.. kalo dah bergaji pun, abah tak boleh nak ulang alik jg,, sebab kos yang sangat tinggi....

hmmm.... kos yang sagat tinggi... nak wat camana... dah bangang kan... kerja level bangang la.. takkan nak mintak gaji pegawai besar  pulak ye tak... hahahahaha..... aint life grant...